Παλαιότερες Εκθέσεις : Βασίλης Αλεξάνδρου_Χάρης Κοντοσφύρης_Βασίλης Σέντζας

 

Βασίλης Αλεξάνδρου_Χάρης Κοντοσφύρης_Βασίλης Σέντζας

Empty Shaping

04.05  -  31.05.2023

Εγκαίνια Πέμπτη 4 Μαΐου 2023, 18.00 – 21.30

 

  Η φόρμα είναι ισομορφική στην εικαστική γλώσσα με το σχήμα και τελικά με τη μορφή του αντικειμένου τέχνης. Το περιεχόμενο παράγεται από τη μορφή και αντίστροφα. Τι όμως περικλείει ένα σχήμα; Το κενό ως μια θεμελιώδη διάσταση της υπόστασης του. Όπως το βάζο του Χάιντεγκερ που υπάρχει μέσα από το κενό ή αλλιώς το κενό είναι το σχεδίασμα του βάζου. Η αναμέτρηση λοιπόν με το ερώτημα της κενότητας σε σχέση με την αισθητική εμπειρία της οποιασδήποτε μορφής ενέχει τα χαρακτηριστικά μιας διαλεκτικής του αισθητικού με τη φόρμα και την πολλαπλότητα του παραγόμενου αντικειμένου, που κατονομάζουμε έργο τέχνης. Από την αναπαράσταση μέχρι την εννοιακή λογική και μέσα από την ελευθεριότητα της μη-καθολικότητας της αισθητικής στο μέτρο μιας έκθεσης που περιέχει την αντίφαση των πιο πάνω σχέσεων, ορίζεται μέσα από την εικαστική γλώσσα η έννοια του κενού.

  Το κενό ως χωρικότητα του άδειου χώρου, το κενό ως φιλοσοφική θεώρηση, το κενό ως αναπαράσταση της δομικής έλλειψης του υποκειμένου που κανένα αντικείμενο δεν την «καλύπτει». Ο κενός εκθεσιακός χώρος υποδέχεται ετερόμορφα αντικείμενα τα οποία υπερ-προσδιορίζουν το κενό είτε ως αντεστραμμένες εκδοχές μιας συλλογιστικής της «πτήσης» ως έννοιας του ενδιάμεσου κενού στην ποιητική του Ουίλιαμ Μπλέικ  μέσα από την εικόνα των fly ως μύγα-πτήση(Κοντοσφύρης), το μεταλλικό σχεδίασμα του αρχετυπικού του σταυρού ως άλλης κενότητας(Σέντζας) και τελικά στην εγκατάσταση-έννοια που επαν/επινοεί το χώρο ως το σώμα-του-κενού(Αλεξάνδρου). Οι «υψωμένες γροθιές» στο έργο του ως μια επαναληπτικότητα ενός αναγκαίου σημαίνοντος, αυτού της επανάστασης, δημιουργούν με το barcode που φέρουν και που είναι στην διάθεση του θεατή ώστε να οδηγηθεί στο «κρυπτονόμισμα», ένα «κενό σχήμα» του υποκειμένου που εξεγείρεται που όμως μας καλεί τον ίδιο χρόνο να αναζητήσουμε μια άλλη ταυτότητα.

Γ. Μήτρου

 Form is isomorphic in visual language with shape and ultimately with the form of the art object. Content is produced by form and vice versa. But what does a shape enclose? The void as a fundamental dimension of its existence. Like Heidegger's vase existing through the void or else the void is the drawing of the vase. The confrontation with the question of emptiness in relation to the aesthetic experience of any form, then, involves the characteristics of a dialectic of the aesthetic with the form and multiplicity of the produced object, which we call a work of art. From representation to conceptual logic, and through the freedom of the non-catholicity of aesthetics in the measure of an exhibition containing the contradiction of the above relations, the concept of emptiness is defined through the visual language.

  The void as the spatiality of empty space, the void as a philosophical consideration, the void as a representation of the structural lack of the subject that no object "covers". The empty exhibition space welcomes heteromorphic objects that over-define the void either as inverted versions of a discourse of "flight" as a concept of the intermediate void in William Blake's poetics through the image of the fly as fly-flight (Kontosfaris), the metallic drawing of the archetypal cross as another emptiness (Sendzas) and finally in the installation-concept that re-conceptualizes space as the body-of-the-void (Alexandrou). The "raised fists" in his work as a repetitiveness of a necessary signifier, that of rebellion, create with the barcode they bear and which is at the disposal of the viewer to be led to the "kryptonome", a "blank shape" of the subject that rebels, but which invites us at the same time to seek another identity.

G. Mitrou